In 1624, klom Kardinaal Richelieu op tot minister president van Frankrijk, nadat hij al vanaf 1616 minister van buitenlandse zaken was. Hij werd alom bewonderd, ook binnen de kerk, ondanks of wellicht juist vanwege zijn Machiavellistische machtspolitiek, geheel gebaseerd op het adagium dat het doel de middelen heiligt. Hij werd echter niet uit zijn kerkelijke en priesterlijke functies ontzet.
In 1880 werd in Nederland Dr. Herman Schaepman als een van de eerste katholieken gekozen tot lid van de Tweede Kamer der Staten Generaal. Dr. Schaepman, geboren in 1844 was een briljant theoloog, dichter en politicus, die op 22-jarige leeftijd tot priester werd gewijd en op 25-jarige leeftijd in Rome de doctorsgraad in de theologie behaalde.
Vanaf 1880 tot zijn dood in 1903 bleef hij politiek actief en vormde een alliantie met ds. Abraham Kuyper van de Anti-Revolutionaire Partij en later met Alexander de Savornin Lohman, leider van de Christelijk Historische Unie, waardoor in 1888 het eerste confessionele cabinet gevormd kon worden onder minister president Aenias MacKay. Bij een verspreking in het parlement noemde Dr Schaepman het zelfs "mijn cabinet". Ook Dr. Schaepman werd niet verplicht zijn priesterlijke functies neer te leggen. In tegendeel, de Kerk was trots op hem.
Dit zijn slechts twee voorbeelden van katholieke priesters - de ene zelfs kardinaal! - in de politiek. In feite is de kerk nooit afkerig geweest van bemoeienis met de politiek. De hele kerkgeschiedenis is een aaneenrijging van politieke machinaties. Vandaar dat het nogal bevreemdend is dat in het Bisdom Willemstad er zelfs een pauselijke nuntius aan te pas kwam om een katholieke priester, Dr. Rudy Lampe uit zijn priesterambt te zetten omdat hij tot volksvertegenwoordiger is gekozen. Bij mijn weten had nooit eerder een pauselijke afgezant het eiland Aruba bezocht.
Nu is mij altijd geleerd dat de priesterwijding er een voor het leven is, terwijl dr. Lampe al kenbaar had gemaakt dat hij zijn priesterlijke functies neerlegde zo lang hij politiek actief zou zijn. Dat was echter kennelijk voor sommige groepen niet genoeg. We kunnen er alleen maar naar gissen wie die groepen waren maar hebben zo onze vermoedens. De vrijmoedigheid waarmee dr. Lampe de sociaal-economische en politieke bedrijvigheid op Aruba te lijf gaat is velen - niet alleen politici! - een doorn in het oog.
Dit schrijven heeft uitdrukkelijk niet de bedoeling politieke steun te betuigen aan de persoon en partij van dr. Rudy Lampe, maar om verbazing uit te spreken over de machinaties, waartoe de Kerk zich leent, om een gewijde politicus buiten spel te zetten. Het is volstrekte onzin om dr. Lampe te vergelijken met Jean-Bertrand Aristide op Haití of met andere priesters in revolutionaire situaties.
Op Aruba mag iedereen in de politiek gaan, ongeacht zijn beroep. In het recente verleden was er, zoals iedereen weet een medisch specialist die zijn ministerschap combineerde met zijn medisch specialisme, hetgeen van weinig waardering getuigde voor de functie van minister. Maar behalve een enkele lid van de oppositie viel niemand erover. Waarom moet dan een priester uit zijn gewijde ambt worden gezet terwijl hij nota bene uitdrukkelijk heeft verklaard geen ministersfunctie te zullen aanvaarden.