Wij ontvingen op 28 januari een brief van de Arubaanse belastingdient, met als dagtekening 11 januari waarin wij werden gemaand binnen tien dagen een achterstallige betaling te doen, anders zouden er maatregelen volgen. Nou was die betaling wel op tijd gebeurd, maar afgezien daarvan moet de belastingdienst ons eens uitleggen hoe wij binnen tien dagen moeten reageren als een brief er zestien dagen over heeft gedaan om de vijf kilometer af te leggen tussen de belastingdienst en ons! Is het bij de belastingdienst niet bekend dat de Arubaanse pesterijen de bestellingen per drie-potige ezels afwerkt?
Het lijkt ons bovendien verstandig als de belastingdienst allereerst eens zorgt dat de aanslagen jaarlijks worden opgelegd en niet ineens een hele reeks net voor de datum dat ze niet meer inbaar zijn, omdat dan de vijfjaar termijn vervallen is. Als wij de belastingdienst een proces zouden aandoen wegens nalatigheid, vermoed ik dat wij dat grandioos zouden winnen
Op diezelfde 28ste januari vonden wij in onze brievenbus meer dan tien kerstkaarten! Wij vragen ons verbaasd af of ze zich daar bij de Posterijen niet schamen. De enige kerstkaart die we vóór Kerstmis ontvingen kwam van vrienden in Noord-Ierland, die hem begin november al hadden gepost, omdat ze wisten dat de Arubaanse Pesterijen een ramp zijn. Overigens verwachten we dat er binnenkort wel weer een stapeltje zal worden bezorgd, want er moeten er nog heel wat komen.
En dan hoofpijndossier DIMAS. Die kunnen beter hun naam veranderen in Arubaanse Absurditeitendienst. Neem het volgende geval , waarvan de betrokkenen niet weten dat ik dit publiceer: De werkgever van een Filippijnse inwonende hulp is overleden. Daarop heeft zij besloten definitief terug te gaan naar haar moederland en haar dochtertje. Nou is er voor haar bij de aanvrage van haar vergunning een borgsom gestort van vierduizend vijfhonderd gulden om haar definitieve terugreis te bekostigen. Let wel, vóór Dimas een eerste aanvraag in behandeling neemt moet de aanstaande werkgever voor iemand uit de Filippijnen ruim zesduizend gulden neertellen - inclusief die borgsom. Dat gebeurt meestal als renteloze lening aan de toekomstige werkneemster. Daarna moet men minimaal drie maanden wachten vóór een vergunning wordt toegewezen of .... afgewezen. Meestal duurt het veel langer dan drie maanden.
Dus, zou je in het onderhavige geval zeggen: ze schrijft zich uit bij de burgerlijke stand en vraagt bij DIMAS de borgsom op om een ticket te kunnen kopen voor de dertig uren durende reis van Aruba naar Manilla per KLM. Dan is ze overigens nog niet thuis want ze woont zo'n achthonderd kilometer ten noorden van de hoofdstad. Vergeet het maar! Ben je gek!? Zo eenvoudig gaat dat niet, hoor, hoe logisch het ook klinkt. Niks ervan! Zij moet eerst zelf het ticket kopen en aan DIMAS tonen, evenals de overlijdensacte van de werkgever, om in aanmerking te komen voor uitbetaling van de borgsom. Waar ze het geld vandaan haalt om dat te doen is niet de zorg van DIMAS. Bedenk wel, het gaat om een bedrag van tussen de drieduizend en vijfduizend gulden afhankelijk van het seizoen.
Maar als haar dat toch lukt, is ze er nog niet! Dan gaat het zeker nog een paar maanden duren voor ze van DIMAS een bewijs krijgt waarmee ze bij Financiën het geld kan gaan afhalen. Waar ze al die tijd van moet leven en onderdak krijgt zal DIMAS een zorg wezen! Heb je het ooit zo zout gevreten? Beste minister van justitie, zou je je niet eens achter je oren krabben?
Henk de Beijer.