De titel boven dit artikel is uiteraard ontleend aan het beroemde boek van de Britse schrijver Richard Llewellyn uit 1939 (en later verfilmd): "How Green was my Valley ...!", wat de hoofdpersoon in de laatste regel van de roman verzucht als hij uit het raam kijkt naar het desolate landschap in Wales, waar de kolenmijnen het milieu volledig hebben verwoest. Het hoeft ons niet te verbazen als wij dat in de niet zo verre toekomst ook over ons eiland kunnen verzuchten: “Hoe groen was ons eiland...!”
Want in weerwil van alle mooie woorden en voornemens blijven wij druk bezig ons milieu te verpesten. En daarbij hoeven we echt geen partijpolitiek onderscheid te maken, al zijn sneerende opmerkingen over een premier die zo nodig een reisje naar Parijs moest maken, nogal dom. Op de slotdag van de wereldconferentie over de opwarming van de aarde in Parijs, zaterdag 12 december 2015 sprak een meisje van 18 jaar, afkomstig van een van de Marshall eilanden in de Stille Oceaan, in prachtig Engels, een kort maar krachtig pleidooi uit aan alle deelnemers om alle mooie voornemens ook met spoed uit te voeren, om onder andere te voorkomen dat zij en haar kinderen en kleinkinderen zouden moeten vluchten omdat hun eiland onder de zeespiegel zal verdwijnen.
Ze kreeg een daverend applaus, maar het is de vraag of alle aanwezigen - inclusief de delegaties van Aruba en bijvoorbeeld ook st. Kitts & Nevis - wel hebben begrepen dat een van de gevolgen van de opwarming van de aarde zal zijn dat er ongekend grote vluchtelingenstromen op gang zullen komen, met name uit het Middenoosten, waar het nu overdag al bijna ondoenlijk is om zich buiten de air-conditioned woningen en kantoren te wagen, zoals in de Arabische emiraten aan de Perzische Golf. In landen als Irak, Syrië, Jordanië, Libanon enzovoort, enzovoort, zal zelfs de rijke elite het in hun airconditioned behuizing niet uithouden omdat water, landbouwproducten en veeteelt allemaal ten onder zullen gaan.
In ieder geval is vrijwel iedereen het er nu over eens dat het gebruik van fossiele brandstoffen tegen het midden van deze eeuw moet zijn uitgebannen. En wat doen we op aruba? Wij bewegen hemel en aarde om een oude, volkomen verouderde en mateloos vervuilende olieraffinaderij weer op te starten en hebben de illusie tegen beter weten in, dat er op het continentale plat olie of gas gevonden zal worden! Bovendien leggen we een ‘green Corridor’ aan - waarom dat in vredesnaam in het Engels moet is mij een raadsel! - in de vorm van een vierbaansweg om het gemotoriseerde verkeer zo veel mogelijk vrij baan te geven om het milieu naar de knoppen te helpen. Daarbij geven we taxichauffeurs het voorrecht om iedere drie jaar opnieuw zo'n extreem vervuilend dieselmonster vrij van invoerrechten in te voeren in plaats van alle dieselvoertuigen extra zwaar te belasten en elektrisch aangedreven voertuigen juist vrij te stellen.
Faciliteren van het verkeer van en naar San Nicolas is op zich natuurlijk geen verwerpelijk voornemen, maar zou het dan ook geen tijd worden om ons af te vragen hoe we dat overdadige verkeer op ons kleine eiland zouden kunnen indammen? Bij voorbeeld door het aanleggen van fietspaden langs alle wegen en het gebruik van elektrische fietsen te bevorderen, door de invoerrechten erop sterk te verlagen en ze gelijktijdig sterk te verhogen op alle zwaar vervuilende voertuigen, zoals scooters en jeeps!
In een volgend artikel hoop ik verder op deze materie in te gaan.