Enige tijd geleden werd mij door een Amigoelezer gesuggereerd een opiniestuk te scrhijven over 'integriteit', waarbij de lezer er dus vanuit ging dat mijn mening de juiste zou zijn. Hij is een geboren en getogen Arubaan, zoals de meeste Amigoelezers. Ik hoop dat ik met het onderstaande hem niet teleur zal stellen.

   Wie aangenomen is voor een baan of klus, wordt geacht die naar eer en geweten uit te voeren, hoe laag of hoog in rang de functie ook moge zijn. Daar word je voor betaald. Het is fijn, als je het werk ook nog graag doet, of als het zelfs je hobby is, maar hoofdbeginsel is, dat je betaling ontvangt als werknemer of klusser en dus een werkgever of opdrachtgever hebt die je verplichtingen oplegt waar je aan moet voldoen. Niemand verwacht dat je het alleen maar voor je lol doet.

   Hoeveel parlementariërs zijn er, die beseffen dat ze werknemers zijn, die verplichtingen hebben ten aanzien van hun werkgever, degenen die hen hebben aangenomen voor hun functie tijdens de verkiezingen? Die verplichtingen zijn eenvoudig: Minimaal een achturige werkdag in een vertigurige werkweek. Wie er de kantjes afloopt of de functie misbruikt voor eigen gewin, kan erop rekenen dat hij de laan uit wordt gestuurd. Helaas in de politiek slechts eens in de vier jaar, en dan vaak nog niet, als de betrokkene goed kan lullen, waar de kiezers nog intrappen ook. Wie in het bedrijsleven disfunctioneert kan te allen tijde rekenen op een ontslagprocedure en wie een klus slecht of te duur aflevert kan fluiten naar nieuwe opdrachten.

   Het is onverklaarbaar dat er zoiets als een integriteitscommissie in het leven moet worden geroepen om erop toe te zien dat het werk naar eer en geweten wordt uitgevoerd. Met andere woorden, het lantefanderen en de jacht op eigen gewin zijn zo wijd verspreid dat de 'werkgever'een aparte instantie nodig heeft om de 'werknemer' in het gareel te houden. Tussentijds ontslag bij disfunctionneren is er niet bij. Competentie is onbelangrijk voor een ministerspost. zelfs misdragingen buiten het werk zijn geen bezwaar. Daarbij hebben we het niet over één bepaalde politieke partij! ze maken zich er allemaal schuldig aan.

   Integriteit is afgeleid van integer, dat heel'', 'onverdeeld'betekent. Integriteit is een houding van standvastig volgen van de juiste normen en waarden in het leven, iets wat voor iedereen vanzelfsprekend zou moeten zijn. Met andere woorden: als er een integriteitscommissie nodig is, betekent dat dat het slecht gesteld is met die integriteit! En helaas, er zullen maar weinig mensen zijn, zeker op Aruba, die dat bestrijden. Al voor de status aparte inging besloten de parlementariërs een deel van de kiezers hetkiesrecht bij volmacht te ontnemen omdat zij er zelf grof misbruik van maakten!

   Waar is het voorstel gebleven om de parlementzetels te verdelen naar rato van het aantal behaalde stemmen tijdens de verkiezingen, in plaats van op basis van een door de partij opgestelde ranglijst? Wie dan gekozen wil worden moet minstens bewijzen dat hij of zij voldoende 'werkgevers' achter zich heeft die hem of haar integer en competent vinden. Helaas echter zijn ook die ''werkgevers'' maar al te graag bereid de integriteit aan hun laars te lappen, als hun door hun aanstaande 'werknemers' allerlei voordelen in het vooruitzicht worden gesteld. Met andere woorden: het is niet best gesteld met de integriteit noch van de parlementariërs, noch van de kiezers! Hedt rapport van de Stichting Deugdelijk Bestuur Aruba, waarover de Amigoe in de krant van dinsdag 27 november uitvoerig schreef, spreekt boekdelen wat dat betreft. Maar ik ben bang dat een integriteitscommissie net als die SDBA,een gevecht tegen de bierkaai aan het leveren is.

Henk de Beijer