Een duistere nacht werd hel verlicht,
van een licht dat Herodes niet verdragen kon.
Christus werd geboren in een beestenstal;
Hij stierf aan het kruis tussen twee misdadigers.
Herodes kon het licht van Zijn ster niet verdragen
en hij trachtte het te doven.
Tot het einde van het universum
zullen de vazallen van Herodes
strijd leveren tegen de ster van Bethlehem.
Alle horden van Herodes,
van alle voorbije eeuwen en alle eeuwen die nog komen,
hebben de rijen aaneengesloten
om de missie van de Mensenzoon te doen mislukken.
Vóór alle tijden, vóór alle eeuwen, vóór alle plaats,
vóór er iets was is God,
Begin en Einde van al wat is;
Die buiten Zich niets behoeft.
En al behoefde God niets buiten Zichzelf,
in Zijn oneindige liefde dacht Hij toch de wereld
en de sterren verlichtten het uitspansel en de zon verlichtte de aarde en de aarde werd vruchtbaar.
En God dacht het leven
en de aarde vulde zich met dieren.
En God dacht de mens;
naar Zijn beeld en gelijkenis dacht Hij hem
en de mens veroverde de aarde.
Zozeer had God de mens lief,
dat Hij hem schiep naar Zijn beeld en gelijkenis,
begiftigd met denken en vrijheid.
Vrij schiep Hij hem, Vrij om lief te hebben;
Vrij om Hem lief te hebben,
Vrij om elkander lief te hebben,
want zonder vrijheid bestaat er geen liefde.
En zo, in Zijn oneindige liefde,
schiep Hij hen als vrije denkende wezens,
vrij om te kiezen tussen goed en kwaad,
tussen deemoed en hoogmoed,
tussen liefde en haat,
tussen vreugde en afgunst,
tussen vrede en oorlog,
tussen al wat hen verheft en al wat hen verlaagt.
Hij gaf de mens de aarde,
om haar te bewerken, haar te verbeteren, haar te ontwikkelen,
om haar aan zichzelf te onderwerpen
tot meerdere eer en glorie van God en het geluk van de mensheid.
En de mens koos...: zowel voor het goede, als voor het kwade;
zowel voor de liefde, als voor de haat;
zowel voor deemoed, als voor hoogmoed;
zowel voor vreugde als voor afgunst;
zowel voor de vrede, als voor de oorlog;
zowel voor wat hem verheft, als voor wat hem verlaagt.
De mensen trachtten de aarde te bewerken,
en putten haar uit.
Zij wilden de wereld verbeteren maar richtten haar ten gronde;
zij geven voor de wereld te ontwikkelen
en tegelijk vernietigen ze haar.
Zij trachten de aarde aan zich te onderwerpen,
niet tot meerdere eer en glorie van God,
noch om hun eigen geluk
maar om hun trots, zich de koningen der wereld wanend.
En door hun hoogmoed, door hun nijd,
door hun haat, door hun oorlogen,
door het liefdeloze handelen van elk hunner,
veroordeelden zij zichzelf tot de eeuwige dood
van de afwezigheid van liefde, afwezigheid van vrede,
afwezigheid van vreugde, afwezigheid van God.
Vanuit Zijn eeuwige en oneindige liefde
&moacute;ést God de mens de vrijheid geven,
om te kunnen liefhebben;
om deemoedig te kunnen zijn;
om vrede te kunnen brengen;
om gelukkig te kunnen zijn;
om te kunnen vereren en aanbidden.
Zozeer heeft Hij de mens liefgehad,
dat hij afdaalde naar de wereld
en dat Hij afdaalde naar de hel
en een van de minsten onder ons werd,
zoon van de mensen, zoon van God.
In een stal te Bethlehem moest hij geboren worden.
Tussen twee misdadigers moest hij sterven.
Symbool en werkelijkheid van Zijn verlossing,
in zich verenigend alle menselijke daden
die de universele liefde verminderen.
De nacht van de geboorte van Hem,
die groter is dan de wereld
is een nacht vol licht en een nacht vol duisternis;
een nacht van vrede en een nacht van oorlog,
nacht van liefde, nacht van haat,
nacht van vreugde, nacht van afgunst, nacht van deemoed
en tegelijk de nacht waarin de menselijke hoogmoed zijn toppunt bereikt.
Stille nacht, rumoerige nacht, Nacht van engelen,
nacht van Herodes en zijn vazallen.
Christus is geboren, God onze Heer,
die brengt onze wereld glorie en eer.
Christus is gekomen, need'rig gehuld
liggend in een kribbe, als niet gewild.
Christus zal winnen, door liefde verteerd
het menselijk lijden tot vreugde gekeerd.
Christus is geworden de mens ons beloofd,
Hij bleef de kleinste, die staat aan het hoofd.