(gepubliceerd in de Amigoe van 16 maart 2017)
Goed, Willem is het niet met mij eens, over onderwijs in de moedertaal. Dat mag natuurlijk. Alleen, Willem Bunt toont met zijn argumentatie in zijn ingezonden stuk in de Amigoe van 8 maart aan dat hij weinig van mijn argumentatie heeft begrepen. Daarom het volgende voorbeeld, dat ik al eerder had willen geven. Maar ja, die jongens en meisjes die bij de Amigoe de dienst uitmaken, willen niet dat je stukkies langer zijn dan zeshonderd woorden. Zelfs een ouwe baas van 84 als ik staan ze dat niet toe.
Kan iemand mij vertellen hoe het kan dat mijn vrouw en haar parallelklas collega bij basisschool Mon Plaisir (waar zij de laatste 14 dienstjaren voor haaar pensionering heeft doorgebracht) ieder jaar zo'n dertig kinderen met een advies voor Colegio Arubano afleverde terwijl het er bij de meeste andere scholen op Aruba hooguit twee of drie waren? Kom mij niet vertellen dat die Mon Plaisirleerlingen zoveel intelligenter waren. En in 2016 kwam Mon Plaisir basis school nog in het nieuws als beste van Aruba. We liepen eens een Chinese minimarkt in toen een jonge Chinees in perfect Nederlands uitriep: "Hé! Daar hebben we de juffrouw die mij altijd zo heeft uitgescholden omdat ik niet wilde leren!"
Meneer Willem Bunt, mijn vrouw was helemaal geen uitzondering. Als dat zo was geweest was mijn hele schoonfamilie uitzonderlijk en waren alle leerlingen van haar tijd uitzonderlijk. Ik heb inmiddels heel wat positieve reacties gekregen, vooral uit onderwijskringen. Het is gewoon niet waar dat kinderen moeilijker dingen opnemen als lezen, schrijven,rekenen enzovoort als dat in een vreemde taal gebeurt. Als die vreemde taal maar zo vroeg mogelijk wordt geïntroduceerd.
wij kunnen een boek vullen met voorbeelden van kinderen die op zeer jonge leeftijd meerdere talen tegelijk oppikten. En daarbij waren er zelfs die naar het BBO onderwijs moesten. Een vijfjarig dochtertje van een nichtje van ons rebbelt even vlot in het Nederlands, als in het Engels en het Papiaments.
En vergis je niet! Ik heb voorbeelden genoemd van Afrika en Azië, maar ook in Europa krijgen miljoenen kinderen geen les in hun moedertaal. Gedurende het hele Francobewind in Spanje was het in Cataluña en Las Vascdongadas verboden op scholen Catalaans c.q. Baskisch te spreken. Zelfs in Galicië, waar Franco geboren was, mocht het Gallicisch niet op school gebruikt worden.
In Frankrijk wordt tot op de dag van vandaag behalve Frans nog Bretons gesproken (een Keltische taal), Provençaals, (een prachtige Romaanse taal) Catalaans in Perpignan en omgeving en overblijfselen van het Occitaans, in de Dordogne. Maar geen van die talen wordt in het onderwijs gebruikt. In tegendeel! De Franse overheid heeft altijd haar uiterste best gedaan de regionale talen uit te roeien. Dat is ze met het Vlaams in ieder geval volkomen gelukt. Alleen plaatsnamen als Duinkerke verwijzen er nog naar.
En tot slot: ik heb niet gezegd dat het Papiaments moet worden uitgebannen op school. In tegendeel! Het moet als vak grondig geleerd worden. Maar het onderwijs in het Nederlands deugt gewoon niet, de goede als Mon Plaisir niet te na gesproken. En het Nederlands is nu eenmaal de taal van de overheid, van de jurisprudentie en van het koninkrijk.
Henk de Beijer