ARUBA BELEDIGD?


(gepubliceerd in de Amigoe van woensdag 31 juli 2019)


Nou nou! Die meneer Vrolijk kan er wat van, zeg! Hij doet zijn patroonheilige geen eer aan, want die wist wel wat argumenteren was. Ik had nooit kunnen denken dat er op Aruba nog zulke ouderwetse nationalisten rondliepen, die blijkbaar nog in de negentiende eeuw leven. Maar het ergste is, dat hij niet alleen nationalistisch is, maar ook grof beledigend. In de Amigoe van dinsdag 30 juli 2019 is hij niet slechts niet in staat mijn argumenten in mijn artikel van zaterdag 27 juli te weerleggen, maar wat erger is, hij schrikt er niet voor terug zichzelf diep door het slijk te halen, door mij te beledigen. Zijn beledigingen zijn ernstig genoeg om hem voor de rechter te slepen, maar ik heb wel wat beters te doen.


Op de eerste plaats wilde ik eigenlijk deze reactie in het Papiamento schrijven maar mijn vrouw - een geboren en getogen Arubaanse, met een grootmoeder die ook Vrolijk heedtte - hield vol dat ik hem die eer niet moest gunnen, alsof ik een bewijs moest leveren dat hij de plank finaal missloeg. Als 'Shon Agustin' slechts enkele van mijn artikelen over moedertaalonderwijs en andere gelezen had, zou hij geweten hebben dat het Papiamento een warm plekje in mijn hart draagt. Al in 1976 schreef ik in de Amigoe een pleidooi om het Papiaments als vak al op de basisscholen in te voeren. Daarop kreeg ik een enthousiaste reactie van wijlen Antoin Maduro uit Curaçao. Maar het is verre van mij om mij met meer voorbeelden te verdedigen, want de onzin van Shon Agustin is eigenlijk geen antwoord waard.


O, gut, ja! Ik zou 't bijna vergeten! Shon Agustin weet ook te melden dat ik niks van onderwijs weet. Dat wekte de woede van mijn vrouw, die het stuk voorlas. Zij heeft 40 jaar als - wat toen nog bescheiden heette: onderwijzeres - gewerkt te beginnen in 1957 in Brasil, als 21 jarige voor een gecombineerde klas met 50 kinderen! En die "kinderen"spreken nu nog moeiteloos Nederlands. In Amsterdam heeft ze meer dan vijf jaar gewerkt met name in sluisklassen voor Spaanse en Portugese kinderen van gastarbeiders. Ik was daar naast mijn werk bij betrokken met het maken van de lessen voor die kinderen en het geven van extra lessen om ze snel vooruit te helpen.


Maar nogmaals, het heeft weinig zin verder op het geleuter van meneer Vrolijk in te gaan. Hij heeft zelf voldoende zijn best gedaan zichzelf te verlagen.


Henk de Beijer