U vindt hier niet Ingenieur en uitvinder Henk de Beijer, die zich over de hele wereld bezighoudt met alternatieve energie, zelfs op Bonaire, maar wel de blinde Henk de Beijer, die zich 20 jaar lang heeft beziggehouden met de ontwikkeling van de dienstverlening aan blinden en slechtzienden op Aruba en in het Caribische gebied.
Vermoedelijk zijn we in de verte wel familie, zo van: hij is een achterkleinkind van een neef van mijn grootvader. Wie zal 't zeggen?
In ieder geval zijn wij, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, beieden verre naaZaten van ene Johannes de Beijer, die zich ook wel "de Bavari" noemde. In een boek over de familie De Beijer dat in het bezit is van het archief van de Vereniging Mosaic te Kleve (Duitsland) staat vermeld dat de familie de Beijer is teruggevonden tot Catharina, dochter van Albert I, hertog van Beieren, die in 1379 huwde met Willem, hertog van Gulik en Gelre. In haar gevolg zou de stamvader Johannes de Beijer te vinden zijn, in het latijn De Bavari, geboren in 1349 en eques auratus (d.w.z. ridder van het gulden vlies) van St. Cecilia. Zijn vrouw Maria van Lathem schonk hem 15 zonen en negen dochters.
Wie meer wil weten en behoorlijk Duits kent kan terecht bij:
Ik ben geboren op 7 juli 1932 in Gendt, een zeer oud dorp in de bocht van de Waal in de Over Betuwe. De meisjesnaam van mijn vrouw is Marina Felicia Mathilda, waarbij "Mathilda" de achternaam is, wat nog wel eens problemen wil opleveren. Zij is geboren op 2 juni 1936 op Aruba. Haar vader beweerde altijd dat hij eigenlijk "Stredels" van zijn achternaam moest heten, maar dat een of andere ambtenaar van de burgerlijke stand een fout heeft gemaakt bij het inschrijven van zijn vader, de grootvader van mijn vrouw. De werkelijkheid is dat die grootvader een vóór-echtelijk kind was dat niet door de vader officiëel erkend werd. Dat was vroeger niet ongebruikelijk op de eilanden van de Nederlandse Antillen
Vrouwenvoornamen als achternaam komen op de Nederlandse Antillen - en met name op curaçao - veel voor, als gevolg van buitenechtelijke, niet door de vader erkende kinderen van slavinnen.
Marina en ik zijn op 29 april 1965 in de Rooms Katholieke kerk van Santa Cruz, Aruba in het huwelijk getreden. Nadat ik, in 1972 geheel blind werd besloten wij ons definitief op Aruba te vestigen. Dat gebeurde met ingang van 21 december 1973.
Wij leerden elkaar kennen in 1953 - waarschijnlijk op vrijdag 18 december - toen Marina op, wat toen nog heette: de kweekschool van de Zusters Dominicanessen in Reuver, Limburg werd opgeleid voor onderwijzeres. Haar vakanties kwam zij met mijn zus Trees bij ons thuis doorbrengenb. Zodoende.
Zie ook:
Herinneringen van een oorlogskkind.
Sumier overzicht van mijn werk voor de FAVI.
Onder de Caribische tropenzon.